اندیشه سرای ناصح گلستانی.

علی باشد در این دنیا و آن دنیا، میزانمبنام حیدر کرار؛ آری عنبر افشامبنام او ز جا بر خاستم در کودکی؛ آری !چو نامش می برم خیل ملک گردندمهمانمدرین گلشن سرا با نام حیدر نغمه می سازمو تنها یا علی می گویم و خندانِ خندانمبلاغت و امدار حضرت مولا علی باشدخدا را شاکرم؛ باشد علی استادِ عرفانمیتیمی در میان کوچه ی کوفه چنین می گفت:علی با دست خود می داد برمن لقمه نانمصدایی می رسد از مسجد کوفه هنوز؛ آریقسم به خالق کعبه که من از رستگارانم*به محشر غم ندارم "ناصحا" زیرا علی دارمچو هستم با علی، آتش نمی گیرد، گریبانمبفریادم بِرَس یا مرتضی در وقت جان کَندنبه بالینم در آ ؛ یک لحظه ای ای شاه و سلطانماحمدرضا احمدی"ناصح گلستانی" ۱۴۰۳/۱/۱۹پاورقی *:ابن قتیبه دینوردی می گوید:امام علی (ع) پس از آنکه در سحر ۱۹ رمضان سال ۴۰ هجری قمری شمشیر زهرآلود ابن ملجم فرق مبارکش را شکافت، فرمود: فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَه یعنی به پروردگار کعبه سوگند، رستگار شدم. لینک دیوان ناصح گلستانی https://eitaa.com/joinchat/172163488C10de957c6d + نوشته شده در  ساعت &nbsp توسط   |  اندیشه سرای ناصح گلستانی....

نیست یک لحظه که از یاد تو غافل گردم*۱لطف کن تا که در این وادیه کامل گردم*۲عارفان نیمه شب تا به سحر بیدارند*۳شود آیا که منم عارف واصل گردمدست مهر تو اگر از سر من دور شودشک ندارم به جهان عاطل و باطل گردمیا رب این وقت سحر از تو مدد میخواهمکه به تسبیح و مناجات تو قابل گردملطف فرما که بدریای پر از موج و خطرایمن از هر خطری تا لب ساحل گردمعاقل آن است که از عشق تو سر خوش باشد عاشقم! کن مددی عاشق عاقل گردم"ناصحا"هر نفسی مسئله ای آید پیشای خوش آن روز که حلال مسائل گردماحمدرضا احمدی"ناصح گلستانی"۱۴۰۳/۱/۱۵۲۳ماه مبارک رمضان۱۴۴۵علی آباد کتولپ.ن*۱:آیه تُسَبِّحُ لَهُ السَّماواتُ السَّبْعُ وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ فِيهِنَّ وَ إِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لكِنْ لاتَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ إِنَّهُ كانَ حَلِيماً غَفُوراً. اسراء/44ترجمه:آسمان‌هاى هفتگانه و زمين و كسانى ‌كه در آن‌ها هستند همه تسبيح او مى‌گويند و هيچ موجودى نيست، جز آنكه تسبيح و حمد او مى‌گويد، ولى شما تسبيح آن‌ها را نمى‌فهميد، او داراى حلم و آمرزنده ‌است.*۲: وادیه به معنای ظرف مکان و در عرفان مسیر سیروسلوک عارفان است.*۳: يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿۱﴾اى جامه به خويشتن فرو پيچيده (۱) قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿۲﴾به پا خيز شب را مگر اندكى (۲) نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا ﴿۳﴾نيمى از شب يا اندكى از آن را بكاه (۳).مزمل/۱_۳ + نوشته شده در  ساعت &nbsp توسط   |  اندیشه سرای ناصح گلستانی....